Dag 5: Sesriem

Vandaag staat er een lange rit over gravel op het programma. Na een heerlijk ontbijt stoppen we nog even in Aus om onze bandenspanning opnieuw te verlagen tot 1.8 bar, en even later schakelen we ook de 4x4 in en beginnen we aan onze hobbelige weg! De landschappen zijn vandaag iets interessanter – zo’n echte typische Afrikaanse savanne uit de boekjes! – en hoe verder we naar het noorden rijden, hoe meer dieren we spotten! Origineel enkel oryxen en springbokken, maar later ook struisvogels en op het laatste stuk zelfs een kudde zeabra’s! We zijn ook een bordje tegengekomen dat waarschuwde voor giraffes maar die hebben we helaas (nog) niet gezien.
Na een vermoeiende rit komen we aan in de Desert Homestead lodge, waar we opnieuw hartelijk ontvangen worden door Colin die zich de komende dagen zal ontpoppen tot onze persoonlijke assistent! We krijgen een gezellige hut toegewezen en gaan meteen informeren naar het paardrijden bij zonsondergang. Er is nog plaats, dus snel reserveren, en even later trekken we onze rijkleren aan en staan we klaar voor ons eerste ‘Boerperd’!
Naast ons rijden ook nog een Frans koppel (bijna buren blijkt achteraf, ze wonen in Lille) en een ranger uit Etosha mee, die hier op vakantie is en meer schrik heeft van een paard dan van een leeuw! De drie andere ruiters zijn beginners en gaan apart stappen met Karen, de symaptieke begeleidster. Wij krijgen een jongeman, ik ben vergeten tot welke stam hij juist behoorde, en het werd een boeiende rit: onderweg kregen we uitleg over de weaversbird nesten, en over geneeskundige struiken en het ‘kameelperd’ (het duurde even voor ik door had dat hij daarmee de giraf bedoelde) en tussendoor heerlijke lange galoppades door de savanne! We kwamen zelfs op 10 meter van enkele springbokken die ons vragend aankeken! Tijd voor de zonsondergang met een drankje en hapje, en een gezellige babbel met onze mederuiters, dus al snel kwamen de sterke Etosha-verhalen naar boven! Het was vrij snel donker en de sterrenhemel was fantastisch, maar amper maanlicht dus géén licht, en maar hopen dat de paarden de weg weten… héél leuk!
Daarna vlug even verfrissen en ons avondmaal binnenwerken, want morgen is het vroeg opstaan…

Een oryx:


Onze boerperden:

Dag 4: Kolmanskop en Aus

Vroeg uit de veren vandaag! Om 5u30 gaat de wekker af en moeten we vaststellen dat het buiten enorm hard waait… slecht weer dus om een locatie met véél zand te bezoeken. We besluiten nog even af te wachten en slapen nog een half uurtje verder, en hoera! Om 6u lijkt het ergste voorbij! Snel in de auto en even na zonsopgang zijn we aan Kolmanskop – later zal blijken dat wij 2 de enige ‘vroege’ bezoekers zijn. Kolmanskop is een verlaten dorp waar vroeger diamantzoekers woonden. Je ziet aan de gebouwen dat ze rijk waren, maar sedert ze allemaal weg zijn gegaan doet de natuur zijn ding, en neemt het zand langzaamaan de huizen in. Het ochtendlicht is prachtig, we stappen voorzichtig enkele huizen binnen – hier en daar nog sporen van slangen en andere kleine diertjes die daar net voor ons waren! Na een tweetal uur fotograferen hebben we het grotendeels gezien, en het zonlicht wordt nu ook te hard dus terug naar Lüderitz Nest, waar we genieten van een royaal ontbijt met zicht op zee!
Daarna even proberen de blog aan te vullen, gezien dit het eerste hotel met wifi is onderweg, maar het gaat zo mogelijk nog trager als indertijd met een modempje op smallband, en de klok tikt en vouchers lopen op… quasi geen enkele foto geraakt erdoor dus die volgen later!
Tijd om terug richting Aus te rijden dan! Bij Kolmanskop waait het nu opnieuw hard, wat een geluk dat we er deze morgen zijn geweest! We stoppen onderweg naar Aus bij Garub waar de wilde paarden leven en zijn heel enthousiast wanneer we er een tiental zien! Even later kruist het Nederlandse koppel van dag 1 ons en die vertellen ons dat we door moeten rijden, dat er daar véél meer staan. Gelijk hadden ze, we rijden tot bij de waterplaats en daar stond een kudde van zeker 150 dieren, heel imposant! Er was ook een kijkhut, maar die was al ingepalmd door enkele paarden, twee ervan waren het zitbankje aan het opeten. Ik ging toch wat dichter maar de paarden hadden geen schrik: hooguit één stap achteruit, en maar verder knagen! In de kudde leven behoorlijk wat dominante hengsten die regelmatig hun rang moeten bewijzen en in met elkaar in de clinch gaan, en verder enkele veulentjes die hun eerste galoppasjes uitproberen… prachtig om zien, ik heb er zeker anderhalf uur naar staan staren, en maar foto’s nemen. Op een gegeven moment werd bij zo’n jong veulen de nieuwsgierigheid groter dan het wantrouwen, en hij stapte dapper naar me toe, ik kon hem zelfs aaien! “Niemand gaat ooit geloven dat dit wilde paarden zijn” dacht ik bij mezelf, toen nog twee jaarlingen ook een aaitje wilden. Ondertussen was er vanalles te zien bij de poel ook: een kudde oryxen en enkele struisvogels hadden ook dorst en kwamen middenin de stoerdoenerij van de jonge hengsten terecht. Terwijl ik nog wat foto’s nam, besloten de twee jaarlingen even onze 4x4 te inspecteren, proeven van het stuur, likken aan de motorkap…Bart was er niet helemaal gerust in! Ik besluit dat deze magere paarden in vrijheid véél gelukkiger zijn dan die mooi gespierde en doorvoedde hengst die z’n dagen moet slijten in een stal van 2 bij 2.
Even later reden we dan door naar Klein-Aus Vista, een hele mooi lodge wat verderop, waar we ‘Dikke Miena’ als verblijfplaats krijgen. Alweer een prachtige tuin, schitterende locatie en heerlijk eten: vooral het dessert (kokostaart met grenadilla) was hemels! Morgen willen we opnieuw vroeg vertrekken want we hebben een lange rit over gravel voor de boeg, richting Sesriem!

Kolmanskop:


De wilde paarden in Aus:

Internet is TRAAAAAG

De verbinding hier is zodanig slecht en traag, dat het ons enkele ribben zou kosten aan vouchers om alle foto's online te plaatsen. Ik zie dus waar ik geraak in de beschikbare tijd en de rest volgt later...!

Dag 3: Lüderitz

Voor het ontbijt stappen we nog even langs de kooi met de cheetah met 2 jongen: eentje waant zich nu al koning van de Kalahari, en komt dreigend blazen aan de draad, ook al is het jong maar een wip hoog.
Tijd voor het ontbijt dan, zowel voor de cheetah's (een kommetje melk, met hun melkbaard lijken het weer grote huiskatten tot moeder kat laat zien dat je niet té dicht moet komen) en wijzelf worden ook verwend. De gastheer doet ons ondertussen het relaas van zijn cheetah's en kort samengevat komt het er op neer dat kweken in gevangenschap verboden is, en dit een ongelukje was. De regering wil de jongen nu laten afmaken maar de eigenaar verzet zich ertegen... ik hoop van harte dat hij de beestjes kan redden!
Tijd voor alweer een lange autorit, en we vragen ons af waar al die witte vlindertjes vandaan blijven komen! Om de tien seconden spat er eentje uiteen tegen de voorruit...
Dat Namibië het leegste land ter wereld is, is nu ook wel duidelijk: al drie dagen rijden we urenlang door een verdroogd landschap. Als je erg goed kijkt zie je ook wel dieren, maar aan 120km/u is dat niet eenvoudig! Toch spotten we enkele oryxen en struisvogels. We rijden verder richting kust deze keer en komen voorbij Aus, waar de wilde paarden leven: dat is ons doel voor morgen! Vandaag gaan we nog een stukje verder, tot in Lüderitz, waar we eerst onze photography permit voor Kolmanskop gaan halen. Daarna gaan we tot Diaz point waar we meteen kennis maken met hoe bar het weer hier aan de kust kan zijn: er is hier géén opwarming door een warme golfstroom en het is frisjes! Toch is dit een paradijs voor véél dieren, en we spotten zelfs een kleine walvis! Verder vele flamingo's en op Halifax eiland is het zwemles voor de pinguins. Onze zonsondergang wordt alweer verpest door een lage wolk maar onze kamer in Lüderitz Nest Hotel maakt alles goed: we 'zweven' letterlijk boven de zee, en zullen vannacht slapen met het geruis van de golven op de achtergrond: zalig! Vanavond eet ik een zeeduivel, en Bart gaat voor het ‘bush man menu’ – daarna is het bedtijd!

Baby cheetahs:


Onze stoere 4x4:


Diaz point:

Dag 2: Quiver Tree Forest & Giants Playground

Na een lekker ontbijt zwaaien we de Kalahari vaarwel en zetten we koers richting Keetmanshoop. De tocht gaat vlot en tegen de middag zijn we al op bestemming. Het laatste stuk weg blijkt gravel en dat lukt niet zo goed, dus even een tankstation gaan zoeken in Keetmanshoop waar ze onze bandenspanning kunnen verlagen van 2,2 naar 1,8 bar. Bij één band zit het ventiel helemaal geplooid tegen de velg dus bij die lukt het niet. "No problem!" garanderen ze ons dus we wagen het er op. Even later checken we in bij het Quivertree restcamp, een stuk minder luxe dan gisteren maar de basis is wel prima. We vertrekken richting Giants playground, een hoop gigantische rotsblokken die vreemd op elkaar lijken gestapeld, net alsof reuzen er hun blokkendoos hebben achter gelaten. Het is echt broeiend heet en ik ben blij als ik met m'n rode kop weer in onze landcruiser kan zitten! Terug richting lodge, tijd om af te koelen met enkele baantjes in het zwembad, waar Bart zich kostelijk amuseert met de stofzuiger. Om 17u is het tijd voor het voederen van de cheetah's: 3 wilde katten krijgen wat ingewanden en laten ook even zien dat ze écht wild zijn door even in de clinch te gaan, en een pootje uit te slaan naar hun eigenaar. Wij mogen mee binnen in de kooi maar het is toch met enige aarzeling... ook het kopje kroelen bij zo'n kat voelt wat vreemd aan, je bent je ervan bewust dat je héél snel wat vingers minder kan hebben.
Daarna gaan we naar het kokerbomenwoud: we hadden gehoopt het Aloe-bos te kunnen fotograferen tegen een mooie zonsondergang maar een echte tropische storm gooit even roet in het eten, en zand over het vlees van onze buren... als uit het niets steekt er een gigantische zandstorm op, en alles wordt even netjes gezandstraald! Wij gaan ondertussen aan tafel bij de gastfamilie en verschieten ons een bult als er plots een evenzwijn voor de deur staat... hij blijkt vrij tam, maar dat waren die cheeta's ook... Deze keer eten we springbok, en we moeten toegeven dat het nationele symbool van Namibië best lekker smaakt! Nog even socialisen met een Nederlands koppel dat met een tentje onderweg is, en dan is het bedtijd!

Giants Playground:


Kokerbomen:


Cheetah voeden:

Dag 1: Vertrek richting Kalahari!

Na een goede nacht om 7u uit de veren, en Bart moet vaststellen dat we in Afrika zijn: géén water in de badkamer! Dan maar eerst ontbijten, en na de magen gevuld te hebben terug naar de kamer, alles inpakken. Gelukkig is er nu wél water.
Om acht uur worden we opgehaald en rijden we naar ASCO, waar we onze 4x4 krijgen. Het moet bijna standaard zijn: ook deze keer krijgen we een 'free upgrade' en maken we kennis met onze vriend voor de komende weken: een heuse Toyota Landcruiser! Een korte uitleg over hoe het ding werkt, afscheid nemen van onze Nederlandse medereizigers en off we go: links! Het is erg wennen voor Bart, telkens hij de rictingsaanwijzers wil gebruiken worden de ruiten schoongeveegd... hilarisch! Nog even gaan shoppen en hier maken we gebruik van het manneke-op-de-parking: een Afrikaan die tegen betaling de auto 'bewaakt'. Ondertussen is het middag, een snelle hap en hup, Windhoek uit en we volgen de B1 richting Mariental. Onze 4x4 is een flinke rakker maar snel is hij niet, je moet hem ferm op de staart trappen om aan 120 te geraken. Onderweg nemen we nog eens de afslag naar Hardap dam. Veel stelt het niet voor, maar ondertussen zien we wél een jakhals en wat vreemde 'rock dassies', enkele pelikanen en kokerbomen. Onderweg naar Mariental stoppen we nog even voor termietenheuvels, een gigantisch nest van de wever vogels en krijgen we zelfs enkele springbokken te zien! Vlak voor Mariental nemen we afslag Stampriet, op zoek naar de Kalahari Farmhouse. We worden daar ontvangen als koningen: een doekje om te verfrissen, een welkomstdankje, een meid die de weg toont en de koffers draagt... en de gastenhuizen zijn pas een jaar oud en prachtig ingericht! Achter de lodge ligt een heuse wijngaard, en er is een prachtige binnentuin met metershoge palmen en tropische planten: ik herleef helemaal! Een schitterende zonsondergang maakt het plaatje helemaal af. Het avondeten is ook erg lekker: we proeven een stukje onyx en kudu en dat smaakt heerlijk! Daarna nog even naar de bar nagenieten... en DEET spuiten tegen de muggen want er zijn er hier veel!

Kalahari Farmhouse:


Sunset:

Update vertrek

We zijn bijzonder vlot door de check-in in Düsseldorf geraakt: één valies wat enkele kilo's te zwaar maar daar hebben we de zwaartekracht een klein beetje gemanipuleerd, en de handbagage hebben we gelukkig niet moeten wegen. Enkel bij de scanners even apart waar ze vroegen of we duikapparatuur meehadden? Lens tonen en alles was in orde! Na een korte vlucht kwamen we in Munchen aan ,waar we door de gebrekkige bewijzering plots uit de transitzone waren en dus weer langs de scanners moesten, ditmaal ging het echter minder vlot: zowel ikzelf als Bart langs de kant, en alles werd grondig onderzocht! Tien minuten later was alles toch ok en mochten we richting Windhoek vliegen! Op het vliegtuig heb ik geen oog dicht gedaan, zo zittend slapen ging dus echt niet, ik verkrampte in zowat elke houding die ik aannam. Het was dus algauw kwart voor 6 en toen werden we niet alleen op een ontbijt, maar ook op een schitterende zonsopgang boven Afrika getrakteerd! Even later afdalen, en voor we het wisten stonden we op de tarmak in Windhoek! De luchthaven is een scheet groot, een klein gebouwtje en meer sportvliegertjes dan grote toestellen. Douane-ckeck ok en we vonden al snel onze taxi van ASCO om ons naar Pension Steiner te brengen. Onderweg werden we helemaal enthousiast toen we plots langs de snelweg twee giraffen zagen staan! Zo onwerkelijk allemaal... en verder was er gewoon niks: leegte en dorre struiken. Apen hebben we niet gezien.
Het links rijden doet ook vreemd aan, dat wordt wennen morgen!
Even na elf hadden we een afspraak met Elise van Explore Namibia en hebben we samen de reisplanning doorlopen, en nog een pak tips meegekregen, én zelfs een lekkere fles wijn! Dank je wel Elise!
Na de middag zijn we even door Windhoek gaan wandelen, en wat boodschapjes gedaan. We weten ondertussen dat er 5kg rijst in een bean bag gaat! Nu gaan we nog wat luieren aan het zwembad en genieten van de mooie tuin hier!

De Afrikaanse zonsopgang:


Pension Steiner:

Vertrek!

Terwijl België zijn laatste (?) warme nazomerdag Open Bedrijvend zal doorbrengen, en Duitsland vandaag 20 getrouwd is, zijn wij onze valiezen aan het pakken, om deze middag tot in Düsseldorf te rijden.
Kleine verrassing gisteren bij het inchecken: Bart leest voor wanneer we de eerste vlucht hebben en ik hoor hem "Düsseldorf - Munich" zeggen... dus ik verbeter: "je bedoelt Frankfurt?" Mooi niet dus, blijkbaar gaan we langs Munchen! Goed om weten als we daar straks staan zoeken op dat grote bord, half in paniek omdat er geen Frankfurt tussen staat...

Benieuwd hoe vlot we straks door de douane gaan geraken!