Na een vermoeiende rit komen we aan in de Desert Homestead lodge, waar we opnieuw hartelijk ontvangen worden door Colin die zich de komende dagen zal ontpoppen tot onze persoonlijke assistent! We krijgen een gezellige hut toegewezen en gaan meteen informeren naar het paardrijden bij zonsondergang. Er is nog plaats, dus snel reserveren, en even later trekken we onze rijkleren aan en staan we klaar voor ons eerste ‘Boerperd’!
Naast ons rijden ook nog een Frans koppel (bijna buren blijkt achteraf, ze wonen in Lille) en een ranger uit Etosha mee, die hier op vakantie is en meer schrik heeft van een paard dan van een leeuw! De drie andere ruiters zijn beginners en gaan apart stappen met Karen, de symaptieke begeleidster. Wij krijgen een jongeman, ik ben vergeten tot welke stam hij juist behoorde, en het werd een boeiende rit: onderweg kregen we uitleg over de weaversbird nesten, en over geneeskundige struiken en het ‘kameelperd’ (het duurde even voor ik door had dat hij daarmee de giraf bedoelde) en tussendoor heerlijke lange galoppades door de savanne! We kwamen zelfs op 10 meter van enkele springbokken die ons vragend aankeken! Tijd voor de zonsondergang met een drankje en hapje, en een gezellige babbel met onze mederuiters, dus al snel kwamen de sterke Etosha-verhalen naar boven! Het was vrij snel donker en de sterrenhemel was fantastisch, maar amper maanlicht dus géén licht, en maar hopen dat de paarden de weg weten… héél leuk!
Daarna vlug even verfrissen en ons avondmaal binnenwerken, want morgen is het vroeg opstaan…
Een oryx:
Onze boerperden:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten