Dag 12: Joshua Tree NP

We hebben behoorlijk wat kilometers af te leggen vandaag, dus echt veel tijd voor stops is er niet. Toch starten we onze dag, na een ontbijtje in het hotel, met een bezoek aan de sunset crater vlakbij Flagstaff. We zien een partij lavaresten, en de vulkanische berg die dat lang geleden naar boven spuwde, maar meer niet eigenlijk. Door de vulkanische resten is alles zwart en vrij doods, maar weinig planten overleven op deze bodem.
Tijd om te vertrekken dus, en via route 66 beginnen we onze weg richting kust. Hoe dichter we komen, hoe slechter het weer. Het is buiten 37 graden maar je waait haast omver, en soms regent het ook: bizar allemaal! We zien in de verte stortbuien, bliksem en heuse zandstormen, en iets zegt me dat ze dit hier midden in de woestijn niet veel meemaken! Onderweg komen we ook nog voorbij een zoutmeer, dat een pak mooier is dan Badwater eigenlijk.
Ik wou graag langs Joshua Tree NP rijden, niet zozeer omdat die bomen mooi zijn (want ze zijn vrij lelijk eigenlijk) maar wel omdat ze heel leuk zijn bij een zonsondergang. Helaas nog steeds zandstormen (met zo van die wegrollende bolletjes planten, gelijk in de films!). Ik blijf hopen dat het zal beteren, en ja hoor, rond 6u PM trekt de hemel open, en een half uur later hebben we toch nog een leuke zonsondergang!

We rijden nog een stukje verder, stoppen bij een Italiaan in Yucca Valley en tuffen nog door tot in Redlands, dus we zijn bijna in LA! Vandaag hebben we 450 mijl (zo'n 720 km dus) gereden dus we gaan goed slapen!
(Ook ter info: de fotocount tot nu toe: 12.640 files, goed voor 57,9 GB... en nog 2 dagen te gaan... hmm :-) )

Dag 11: Coyote Buttes south

Vandaag gingen we dus voor plan B: het zuiderlijke gedeelte van de coyote buttes. Dit stuk van de vermillion cliffs is een uitzonderlijke zandstenen rotsformatie met prachtige kleuren. Doordat de zandsteen zo broos is, laat het Bureau of Land Management per dag maar 20 mensen toe in het gebied, je moet dus een permit hebben of je komt er niet in.
Onderweg slaan we nog een babbeltje met een indiaan (hij toonde zijn pas maar ik ben vergeten tot welke stam hij behoorde) en dan was het richting Paw Hole.
We hadden van de ranger bij het BLM een plannetje gekregen, en wat een geluk dat we 4x4 hadden of het was alweer niet gelukt: als de Amerikanen zeggen dat een weg slecht is, dan is hij écht slecht. Vanaf Paw Hole was het te voet te doen, behoorlijk lastig stappen in dat mulle zand! Als je hierheen komt moet je 3 dingen meebrengen: "bring sunscreen, bring a hat and bring lot of water. Without water you could die within 5 hours". We hebben al snel door dat bovenop de zandstenen rotsen lopen een stuk gemakkelijker gaat, en we worden beloond met schitterende zichten!

In de verte zien we helaas gedonder hangen, en heel even regent het 5 druppels, dus we gaan even schuilen omdat we een stortbui hadden verwacht. Gelukkig was het niet het geval, meer dan harde wind hebben we gelukkig niet gekregen. Na 5 uren zand was het genoeg geweest, en vertrekken we weer langs de 'offroad' weg.
Nu pas zien we de schitterende rotsen onderweg, met de meest uiteenlopende kleuren. Het Colorado platteau moet echt de natte droom van menig geoloog zijn.

We keren terug via Page, waar we nog even stoppen bij de Horseshoe Bend, dit is eigenlijk het begin van de grand canyon. Daarna rijden we door naar Flagstaff, waar we overnachten in een hotel op de befaamde route 66!

Dag 10: Antelope canyon

Weer vroeg uit de veren, want voor we onze planning van vandaag afwerken, wou ik nog langs het BLM om te zien of we geen walk-in voor de coyote buttes north (the wave dus) konden bemachtigen voor morgen. Helaas heeft het uurverschil hier daar anders over beslist: gezien we al in Page waren, heb ik de tijd van Arizona gerekend, maar het BLM ligt nu wel net over de grens van Utah zeker... we waren dus een uur te laat voor de lottery, helaas (ik troost me met de
gedachte dat we niet de enige waren, en ik zowiezo al een plan B had, nl. een permit voor de coyote buttes south). Daarenboven was het nu ook beginnen regenen, dus de dag begon niet al te best.

Terug naar Page dus, waar we om 11u verzamelden voor de Antelope canyon photographers tour. Op deze moment was het gelukkig net gestopt met regenen, anders was het misschien niet eens doorgegaan.Deze tour is duurder dan de andere, maar je krijgt de garantie om bepaalde momenten alleen in de slotcanyon te zijn, en dat is echt een luxe want het is er bij momenten echt superdruk. We waren ook maar met 8, dus er was ruimte zat. Ik was enorm benieuwd naar deze canyon, en de verwachtingen zijn meer dan ingelost: de kleuren en lijnen daar beneden zijn fenomenaal!


We hadden een gids, een echte indiaan, met een grote bek die af en toe mensen wegjaagde omdat ze op onze foto stonden, ideaal! Bart heeft zowat de hele canyon op z'n knieen afgelegd, spelend met zijn tripod. Ik heb gewoon uit de hand geschoten, wegens geen zin in al dat statiefgedoe.Na Antelope zijn we naar de steak house rechttegenover ons hotel gegaan, waar we een heerlijk maar véél te groot biefstuk voorgeschoteld kregen (de porties dat die mannen hier binnenwerken, dat hou je niet voor mogelijk).We zijn daarna nog naar Glan canyon en Lone Rock gereden, met een prachtig zicht op lake Powell. Moe maar voldaan keren we terug naar ons hotel, vooral erg benieuwd naar onze Antelope-foto's (en al zeg ik het zelf: ze mogen er zijn!)

Dag 9: Bryce canyon

Alweer vroeg uit ons bed want we willen bij Ruby's Inn informeren naar tochten te paard. Blijkt dat ze niet in Bryce, maar in Red canyon gaan, maar voor ons is dat even goed. De ochtendrit zit volgeboekt, dus we kiezen voor 13u30. Nu hebben we nog een volledige voormiddag om Bryce te bezoeken, want wel voldoende is want het is al bij al een klein park. Ik had al ergens gelezen dat je beste achteraan kon beginnen, en een geluk dat we dat ook hebben gedaan, want het stuk achter natural bridge wordt om 10u afgesloten. Even later komt de ranger ook vriendelijk vragen om dat stuk te verlaten, want ze gaan het in brand steken. We hoorden dit al in andere parken ook: de rangers en brandweerlui zetten regelmatig stukken in lichterlaaie, om natuurlijke branden te voorkomen en de boel wat op te ruimen.
We doen op de terugweg nog vlug de andere viewpoints aan, zo hebben we toch alles na natural bridge gezien.

De rest doen we op het gemak, en we zijn net op tijd terug voor onze tocht te paard. Blijkt dat we de enige zijn, iedereen heeft schrik voor de hitte waarschijnlijk, maar wij hadden geluk: het is bewolkt en dus goed doenbaar qua temperatuur. We krijgen elk ons paard: ik krijg een paint horse, en Bart een echte mustang! De rit duurt anderhalf uur en is 'cowboy style': teugels in de ene hand, en de andere hand... sja, laat je slingeren ofzo. Stoer! Net als onze gids trouwens, een échte cowboy, accent en attitude inbegrepen! Hij had vroeger 3 jaar rodeo gereden, maar vond dat bij lange niet zo gevaarlijk als de stratosphere in Las Vegas: "ma'am, that is the most scariest thing I've ever done!"

Het zicht is ook super, de canyon zit er totaal anders uit van beneden. We hebben ondertussen ook gemerkt dat filmen te paard niet echt goed lukt.Na het rijden besluiten we te vertrekken naar Page, waar we de volgende 2 dagen zullen verblijven. Onze GPS gaat de avontuuurlijke toer op en stuurt ons een landweggetje in (door Grandstaircase - Escalante) dat niet eens op de kaart staat... ik heb er geen goed oog in, maar Bart en Zijn SUV zijn er helemaal klaar voor: off we go!

Wat een geluk dat we een jeep hadden, of deze tocht was niet zonder blikschade afgelopen. Dat baantje bleef maar duren en duren, en commander maar zuipen en zuipen... net op tijd bereikten we de bewoonde wereld (zijnde Kanab) waar we van onze dolle rit zijn gaan bekomen in Wendy's. Lekker, maar alles behalve commercieel: er was meer personeel dan klanten, en geen enkel die met het kasregister kon werken: hilarisch! Eens in Page aangekomen blijken alweer alle hotels volgeboekt... maar na een half uur zoeken slaagt bart er toch in een kamer te versieren in de Best Western. Dit gaan we onthouden: in het vervolg alle hotels op voorhand boeken, want het is hier erg druk!

Dag 8: Zion

We zijn vroeg opgestaan om naar het park te vertrekken, maar eerst nuttigen we nog een continental breakfast in de Zion Inn. Daarna rijden we het park binnen, en omdat we er zo vroeg zijn is er nog parkeerplaats vrij aan het visitors center (na 10u kan je dat bvb vergeten). Daar willen we de free shuttle nemen, maar op dat moment vertrekt er ook een rondtoer van 2 uur, met een ranger die aan alle belangrijke stops uitleg geeft. Gezien we hier maar 1 dag zijn lijkt dit ons ideaal, zo hebben we alles ineens eens gezien mét vakkundige uitleg.

Na de rondrit stappen we af aan de temple of Sinawava, waar onze trail begint: eerst lopen we de riverside walk (verhard pad naast de Virgin river) en waar dat pas stopt, beginnen de Narrows. Deze canyon is heel smal en hoog, en is nog volop aan het eroderen. Er is op de meeste plaatsen dus ook (nog) geen plaats naast de rivier, dus je moet erdoor.

De stroming was op bepaalde plaatsen vrij sterk, je zakt soms tot aan je knieen in het water én de stenen op de grond zijn verdomd glibberig: geen sinecure als je dat moet doen met een camera van enkele kilo's in de hand die niet nat mag worden, en op je sandaaltjes... maar traag gaat ook, en na enkele uren door het water stappen we moe maar voldaan terug op het droge.
Tijd voor een deftig middagmaal, maar om 15u plaatselijke tijd is dat niet zo simpel. Gelukkig is er nog een Mexicaans restaurantje open in Springdale, en tijdens het verorberen van onze enchilada en quesadilla ontdekken we plots dat we deze morgen in al onze haast zijn vergeten uit te checken in de lodge. Oeps... gelukkig was dat snel rechtgezet, en we vetrokken, ditmaal richting bryce canion. Onderweg zien we nog checkerboard mesa, en een aantal wilde schapen.
Even voor bryce passeren we door Red Canyon, die ook heel mooi is, zeker bij zonsondergang.
Het is even zoeken naar een hotel nu, want alles vlakbij Bryce blijkt volgeboekt. Uiteindelijk vinden we nog iets in Tropic, het is cheap, maar dan ook cheap. Ah, het is maar om te slapen, een nacht zonder zwembad overleven we ook wel! We bellen nog even naar Ruby's Inn om te informeren naar tochten te paard door Bryce, maar de dame in kwestie wist daar weinig vanaf, en vroeg ons om morgen om 8u eens binnen te springen. Gaan we doen, het ligt op onze weg!

Dag 7: leaving Las Vegas

Een laatste keer naar starbucks, want vandaag vertrekken we uit Vegas. In de voormiddag gaat Bart wat zwemmen, en maak ik nog een korte wandeling op de Strip. Daarna is het tijd om uit te checken, en gooien we de valiezen terug in de commander. Bart is nog steeds niet uitgeshopt, want hij wil nog even langs de outlet mall, hij wil nieuwe sandalen want zin oude zijn kapot door het zout van Badwater (ik stel me daar vooral geen vragen bij).We willen nog een laatste view over de Strip en besluiten te gaan eten in de Stratosphere.
De toren daar geeft een super-uitzicht over volledig Las Vegas. We eten in het Top of the world restaurant, bovenin de tower. Het leuke aan dit restaurant is, naast het fabuleuze zicht, dat het volledige restaurant ronddraait! Je krijgt dus constant een ander zicht, en na de maaltijd heb je de 360° rond Las Vegas gezien!
Daarna wil Bart toch één van de thrills op de toren uitproberen, en hij gaat voor X-scream. Ik heb hoogtevrees dus biedt spontaan aan om alles te filmen in plaats van mee te gaan (ik kreeg al de kriebels wanneer ik in de toren dicht bij het glas kwam, dus even boven de grond gaan zweven is niks voor mij). We zwaaien Las Vegas uit, en vertrekken richting Zion. We merken nu pas dat het 42° is buiten, we worden de hitte pecies al gewend! Opgelet: vanaf Mesquite
rijden we in Utah, dus de klok gaat een uurtje terug vooruit! Na een korte pitstop in Hurricane rijden we door pittoreske dorpjes en komen we even voor het donker aan in de Best Western Zion Lodge Inn. Vanaf hier is het maar 5 mijl meer naar de ingang van het park, en dat merken we aan een mannetjeshert dat op zijn dooie gemak de straat oversteekt. Eens we onze kamer hebben besluiten we nog even de accomodatie te testen, en gaan we een half uurtje zwemmen en in de hot tub dobberen. Nu nog even proberen of we hier internet hebben, want in Luxor hadden we dat niet (het was er wel uiteraard, maar aan belachelijke prijzen).

Dag 6: Grand Canyon

Opnieuw starten we de dag goed bij starbucks. Vandaag hebben we onze helicoptervlucht nar de grand canyon,dus we willen wat in de buurt blijven en besluiten om te gaan shoppen in de outlet mall. De prijzen zijn hier supergoedkoop, en na een uur of 2 heb ik Bart de Tommy Hilfiger winkel moeten buiten sleuren, anders was hij nu nog aan het kopen. We hebben in de mall een burrito gegeten, die wel lekker was, enkel de frieten erbij waren vreselijk. Gelukkig zijn de Amerikaanse porties zo groot, dat je nooit met honger weggaat. We hebben nog wat tijd over en keren al terug naar de Strip, waar we even binnenspringen in de Palazzo en de Venetian. Vooral dat laatste hotel is overweldigend, de pleintjes die overal zijn nagemaakt, het is super! De zingende gondelier maakt het plaatje af.
We haasten ons terug naar de Luxor, want om tien na 4 komt de pick-up service van Papillon ons halen, want we vertrekken vanaf Boulder City. Ginder aangekomen moeten we op de weegschaal (ik ben blij dat ik geen getallen te zien krijg, want na een week Amerika én met de camera's is dat waarschijnlijk érg veel) en ik begin al te vrezen voor de plaatsen in de helicopter, want deze worden bepaald door je gewicht. Even later ontmoeten we onze piloot, krijgen we wat veiligheidsinstructies en toont de man ons de helicopter: achterin 4 zetels, voorin 2 naast de piloot. We zijn dan ook superenthousiast als net wij die 2 plaatsen vooraan krijgen! De vlucht gaat over de hoover dam, lake mead en tenslotte vliegen we over de Grand Canyon. Het zicht van hieruit is fenomenaal!
Even later zet de piloot het toestel aan de grond en staan we vlakbij de Colorado river, middenin de canyon.
We krijgen nog een glas champagne en een hapje te eten ook, en even later hangen we alweer in de lucht om de zonsonderhang over de canyon te zien. Terug op de Papillon-airport krijgen we opnieuw een lift naar onze pyramid, en daar besluiten we onze cadeau's van gisteren te gebruiken. Op naar de MGM Grand! Na een bezoekje aan de lions habitat schuiven we aan tafel in l'atelier, een chique Franse tent in de MGM. We kiezen het weekmenu (en steunen daarbij solidarity, blijkbaar) en het smaakt! Daarna keren we terug naar het Luxor waar we eigenlijk geen zin hebben in gokken (het is vrijdagavond en het casino is een gekkenhuis!) en we cashen gewoon onze cheque in, we gaan daar deze week wel eens mee eten dan. Ondertussen is het alweer middernacht, tijd voor wat nachtrust want morgen vertrekken we weer, richting Zion.

Dag 5: Las Vegas

Na een deugddoende nachtrust in onze pyramide gaan we op zoek naar ontijt, en vinden we starbucks! Heerlijke cappuccino en croissants. Aan de lobby van het hotel houdt een dame ons tegen, ze heeft 'gifts' voor ons. We gaan even luisteren, en het blijken verkopers van timesharing te zijn. Daar hebben we geen zin in, maar de cadeau's zijn wél leuk... dus in ruil voor ons luisterend oor tijdens hun presentatie, krijgen wij tickets voor een show in het excalibur hotel, 25 dollar gaming credit en 50 dollar om te gaan eten in de MGM Grand.
Een uurtje later zitten we ook effectief in die show: het is de 'tournament of knights', een middeleeuws schouwspel waar het publiek moet meesupporteren voor 'zijn' ridder. Terwijl onze koningen tijdens het steekspel met veel bravoure van hun paarden vallen, worden wij getrakteerd op een 'feast' en zoals het in die tijdens hoorde, eet je dus met je handen. De cola kwam per halve liter en na één keer drinken was er al een refill, en met honger ging je ook niet naar huis want er was per persoon een volledige kip voorzien. Na anderhalf uur 'chear' verlieten we het kasteel, en gingen we een stukje wandelen langs de Strip. Nu weten we waar Eddy Wally zijn 'geweeeeeldig' vandaan heeft: welcome to fbulous Las Vegas! We komen voorbij New York New York met zijn rollercoaster, Bellaggio met de schitterende fonteinen, Paris Las Vegas met de eiffeltoren, de M&M shop aan de MGM grand.


Het is een ferm eind stappen van hotel naat hotel, dus we besluiten de andere helft morgen te doen, en na een goeie coctail in het harley davidson café gaan we terug onze pyramide.

Dag 4: death valley

Na een continental breakfast vertrekken we richting de 'vallei der doden'. Hier is het nog 23 graden, benieuwd wat dat straks zal geven... Vlak voor we het nationaal park binnenrijden, tanken we nog eens onze commander helemaal vol, want voor hem is het ook dorstig weer, en in de woestijn kunnen we niet meer tanken! Wij zorgen dat we zelf ook voldoende water meehebben en hup, there we go!

De namen van de enkele stadjes (je kan het geen stadje noemen, meer dan 2 winkeltjes en een ranger station is er niet) zijn leuk gekozen: eerst stoppen we in Stovepipe Wells, om iets te eten. Daar krijgen we al 35° en saharawinden op ons dak... de raven komen ons toegewandeld, met de bek wijd open... hmm, zouden die ook dorst hebben?

De volgende stop is Furnace Creek: een groene oase middenin deze dorre woestijn! Hier rijden we door naar Badwater, de laagste (en warmste) plaats in de US: 86m onze zeeniveau. We maken een kleine wandeling voor wat foto's van het surreele landschap hier, maar ver wagen we ons niet, want bij 43° is dat geen sinecure. Wanneer we kletsnat van het zweet weer in onze auto stappen, zien we daar 2 mannen op hun mountainbike toekomen! Die zijn pas écht gek!
We keren terug langs de Artist drive (hele mooie kleurschakeringen op de rotsen hier) tot we opnieuw in Furnace Creek zijn en daar richting Zabriskie point rijden. Opnieuw een fenomenaal uitzicht, en een ondraaglijke hitte hier. We twijfelen nog even of we de 21 km richting Dante's view nog gaan doen, en gaan er dan toch voor: eens bovengekomen is Bart doodgelukkig met onze keuze! Ik snap totaal niet waarom maar hij zit me elleboogstoten te verkopen en zegt "neem daar foto's van!". Ik zie enkel een cameraploeg en 2 auto's die wat afgeplakt zijn, big deal... Blijkt dat het om een testrit gaat van de nieuw porsche, dus we krijgen hier zowaar een sneak preview van het nieuwe model! Voor mij blijft het gewoon 'een auto' maar Bart is er helemaal wild van! Ze maken behoorlijk wat lawaai maar zo hoort dat zeker?
Edit: het blijkt om de Porsche Panamera te gaan, deze vierdeurs zou ergens in 2009 op de markt moeten komen.
Even later halen ze ons nog in bij het uitrijden van het park, en weg zijn ze...en wat ondertussen ook weg is, is onze benzine... commander heeft goed doorgedronken, dus we beginnen toch wel wat zenuwachtig te worden nu. Gelukkig naderen we Pahrump, veel lichtjes, en gelukkig ook veel benzine hier! Nog een uurtje nu naar Las Vegas! Ik begin ondertussen de gevolgen van de zon te ondervinden en krijg last van migraine: dat wordt plezant straks. Gelukkig vinden we vrij vlot het Luxor hotel en gaat de check-in ook rap vooruit, dus even later kan ik slapen, het uitzicht bewaar ik wel voor morgen...