Na het ontbijt gaan we weer op weg (we hebben de weg
gisteren dubbel nagevraagd, moet lukken!) en het is inderdaad mooi aangegeven
ditmaal, maar nu hebben we een ander probleem: benzine vinden! Niet eenvoudig,
we vragen het vlak voor de afslag naar Wadi Rum enkele keren na, maar de mensen
spreken geen Engels... maar uiteindelijk vinden we toch een pomp, die ook veel
goedkoper is! We zijn daardoor een kwartiertje te laat, volgens de planning
worden we om 11u verwacht. Ik verschiet dan ook ferm als ik de voucher neem en
daar 10u zie staan... gelukkig vinden we
Khalid snel in Rum Village, hij is de eigenaar van het tentenkamp waar we
vannacht zullen slapen. We laden snel onze bagage in de jeep en vertrekken dan
naar Laurence spring. Het is zo’n 40 graden en dat hebben we geweten... gelukkig
ging deze tocht per dromedaris! De kinderen die ons begeleiden bleven al gauw
achter om wat te spelen dus wij waren ons ons eentje door het zand aan het
hobbelen, super leuk! Bij de bron (warm water alweer!) drinken we een thee in
de tent, en daarna starten we onze jeeptour door de Wadi Rum. We hebben een
pivé chauffeur die ons de mooiste plekjes toont en plots stopt bij een hoge
zandduin: we gaan sandboarden! Joepie, heb ik al altijd eens willen doen! Bart
gaat eerst en ik vraag me af waarom hij zo traag naar boven gaat... de hitte?
Wanneer het even later mijn beurt is, heb ik het snel door: het zand is gewoon
véél te heet, het verschroeit onze voeten en zonder gesloten schoenen haal je
de top niet... Ah, van halverwege is ook fijn!
Daarna is het tijd voor onze lunch: onze chauffeur rijdt ons naar een schaduwplek tussen de rotsen en gaat dan hout zoeken (niet evident in een woestijn!) om een vuurtje te maken. Even later ligt de kip op de rooster en en warmen we ons nog wat op bij de BBQ! De man heeft vanalles bij en we zijn ruim 2 uur an het eten, en genieten van het zicht en het briesje!
Daarna opruimen en tijd voor een kleine wandeling in de siq tussen 2 bergen. De chauffeur pikt ons op aan de andere kant en zegt “you may have to go up a bit, not too much” – nja, als er plots rotsblokken van enkele meters hoog onze weg blokkeren weten we het wel! Even later komen we nog een Belgisch koppel met 2 kids tegen ook! We passeren nog enkele natuurlijke bruggen, een prachtige rode duin en rijden naar het kamp voor zonsondergang. Khalid is ook een fotoliefhebber, dus gaan we samen op de rots zitten en de kleuren fotograferen.
In het donker zoeken we onze tent – we zijn duidelijk geen echte kampeerders want een zaklamp hebben we niet bij... dan maar met de GSM naar het toilet! Even later kunnen we zien waar ons avondeten klaargemaakt wordt: in een put in de grond, met een hoge zandberg erover! Uit de put toveren de mannen 2 plateau’s met kip, aardappellen en uien, héérlijk! Het gezelschap aan het buffet is heel internationaal: Italianen, Duitsers maar ook een Mexicaan en een koppel uit New York city!
Na het eten gaan we samen met Khalid op de berg zitten
en amuseren we ons met nachtfotografie!
Het wordt wat frisjes dus wij slapen in onze tent, maar
de locals verhuizen hun matras naar buiten en slapen onder de duizende sterren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten