Maandag 27 aug – dag 11 – Royal stables Amman & Chariots Jerash

Het was een korte nacht voor mij want om kwart na 6 zijn we reeds vertrokken, terug richting het noorden, bestemming Amman. Het is alweer heerlijk warm! We stoppen onderweg langs de bakker en rijden dan flink door zodat we in de voormiddag nog naar de koninklijke stallen kunnen! Jessica gaf ons het nr van de Jezra-chauffeur in Amman, die zou ons voorrijden. De man blijkt in Petra te zitten, dus een vriend die taxi-chauffeur is, zal dat doen.  Wanneer we bij de stallen aankomen, krijgen we de hele rit wel aangerekend... dan had ik het liever zelf gezocht!

In de stallen zijn ze ook niet op de hoogte dat we foto’s willen nemen,  slechte communicatie blijkbaar, maar er is dus geen enkel paard ‘klaar’ voor foto’s. Een teleurstelling, hier had ik echt naar uitgekeken. We zien wel de merries en veulens, twee prachtige fokhengsten en de mooie stallen. Hier lopen zo’n 200 raszuivere arabieren samen, en dan nog een aantal andere paarden ook. De dieren worden ook allemaal elke dag gepoetst, 55 personeelsleden houden de stal draaiende!

Ondertussen proberen we Jerash te bellen om te checken of er vandaag wél chariot races zijn, gezien we die een week eerder hebben gemist. Helaas blijkt het telefoonnummer niet meer te bestaan, dus wagen we een gokje... en rijden we door naar Jerash! Daar aangekomen vertelt met ons dat er geen races zijn vandaag... maar we gaan toch even snel kijken en er staat een strijdwagen met 2 aangespannen paardjes klaar! Voor 5JOD kunnen we elk eens een ritje ‘racen’ ook!

De man stelt ons ineens voor om ons te verkleden in de romeinse costuums die ze gebruiken bij de show, en neemt ons mee naar de stallen. We maken kennis met alle strijdrossen en duiken daarna de kleedkamer binnen!  De pakken zijn zwaar (harnas, helm, wapens... alles samen 37kg!) en we zien er geweldig uit! Nog even wat foto’s aan een strijdwagen en dan alles weer uit, we zweten ons een ongeluk! 

 

We nemen afscheid en rijden terug naar Amman waar we kennis maken met de spits, en we even verdwalen in het blok waar ons hotel gelegen is. De weg vragen is geen optie, iedereen stuurt je totaal de verkeerde kant op... dan maar even de GPS op onze telefoon raadplegen!

Na het inchecken nog even naar de winkelstraat voor ons ‘laatste avondmaal’ en Bart wil nog een waterpijpje roken ook! Gezellige afsluiter van een erg leuke vakantie, morgen nemen we afscheid van Jordanië! Ik mis het nu al...

 

Zondag 26 aug – dag 10 – Aqaba

Ik ben om kwart na 6 reeds op pad, wachten op de zonsopgang hier! Bart blijft nog even liggen maar de Italianen kwebbelen hem al snel z’n bed uit! 

Na het basic ontbijt naar de basic toiletten om wat op te frissen, in de woestijn zijn er geen douches... de batterij waarmee men gisteren 1 spaarlamp liet branden gaat terug in de jeep en even later rijden we terug naar Rum Village. Onderweg zien we nog een dromedaris-race, een jongeman die zijn dieren aan het trainen was?

Terug in onze (smerige) auto, op weg naar Aqaba! Hoe dichter we komen, hoe heter het wordt... niet normaal! De 40° halen is hier geen proleem, in augustus kan het wel 50° worden dus het is nog relatie fris dan... haha!

Dit keer een prima routebeschrijving, dus we vnden al gauw het Red Sea Dive center: leuk hotelletje! Heel vriendelijk personeel ook. Na een langdurig middagmaal besluiten we te gaan snorkelen. Lastig om te weten waar de mooie plaatsen zijn, dus we rijden wat rond en besluiten dan maar vlakbij het hotel op zoek te gaan naar de Japanese gardens. Waar we het water in gaan is echter niks te vinden... maar wanneer ik even uit de zee stap, komt er uit het niets plots een jonge adonis die mij de mooiste plekjes kan tonen! Het blijft een duikinstructeur die net klaar is met z’n lessen van de dag en nog wel een centje wil bijverdienen. Snel Bart even roepen, die mag onderhandelen over de prijs... en even later snorkelen we over de prachtie riffen! Ik krijg veel hulp terwijl Bart altijd wat achter komt en last heeft met zijn inlopend masker, ik denk dat Ismail liever de dame een handje geeft, haha!

Na anderhalf uur stoppen we ermee, heel tevreden met wat we gezien hebben: prachtige vissen, prachtige koraalriffen, zelfs de kweekbakken waarmee met koraal vanuit Saudi-Arabië hier probeert uit te zetten.  Ismael heeft vanavond niets te doen en nodigt ons uit op ‘zijn strand’ aan zijn tent, om iets te drinken en een waterpijp te roken. Leuk idee, dus eerst snel douchen, hapje eten (en ontdekken dat je enkel met visa kan betalen, niet met mastercard en je dan 20km moet rijden eer je een ATM vindt) en dan richting strand! Er zijn nog gezinnen aanwezig, barbecue op het strand is geen enkel probleem blijkbaar. Een jongeman komt met zijn paard even zwemmen ook... super! Ismael is bier mét alcohol gaan halen en Bart geniet met volle teugen! De sheesha erbij en we hebben een gezellige avond op het strand waar het nog lekker warm is, zo’n goeie 25°... in België halen we dat amper overdag!

Het is nog zo warm dat Bart nog een nachtelijk plonsje doet in het zwembad, en ik na middernacht nog op terras zit te typen... 

Zaterdag 25 aug – dag 9 – Wadi Rum

Na het ontbijt gaan we weer op weg (we hebben de weg gisteren dubbel nagevraagd, moet lukken!) en het is inderdaad mooi aangegeven ditmaal, maar nu hebben we een ander probleem: benzine vinden! Niet eenvoudig, we vragen het vlak voor de afslag naar Wadi Rum enkele keren na, maar de mensen spreken geen Engels... maar uiteindelijk vinden we toch een pomp, die ook veel goedkoper is! We zijn daardoor een kwartiertje te laat, volgens de planning worden we om 11u verwacht. Ik verschiet dan ook ferm als ik de voucher neem en daar 10u zie staan...  gelukkig vinden we Khalid snel in Rum Village, hij is de eigenaar van het tentenkamp waar we vannacht zullen slapen. We laden snel onze bagage in de jeep en vertrekken dan naar Laurence spring. Het is zo’n 40 graden en dat hebben we geweten... gelukkig ging deze tocht per dromedaris! De kinderen die ons begeleiden bleven al gauw achter om wat te spelen dus wij waren ons ons eentje door het zand aan het hobbelen, super leuk! Bij de bron (warm water alweer!) drinken we een thee in de tent, en daarna starten we onze jeeptour door de Wadi Rum. We hebben een pivé chauffeur die ons de mooiste plekjes toont en plots stopt bij een hoge zandduin: we gaan sandboarden! Joepie, heb ik al altijd eens willen doen! Bart gaat eerst en ik vraag me af waarom hij zo traag naar boven gaat... de hitte? Wanneer het even later mijn beurt is, heb ik het snel door: het zand is gewoon véél te heet, het verschroeit onze voeten en zonder gesloten schoenen haal je de top niet... Ah, van halverwege is ook fijn!



 

Daarna is het tijd voor onze lunch: onze chauffeur rijdt ons naar een schaduwplek tussen de rotsen en gaat dan hout zoeken (niet evident in een woestijn!) om een vuurtje te maken. Even later ligt de kip op de rooster en en warmen we ons nog wat op bij de BBQ! De man heeft vanalles bij en we zijn ruim 2 uur an het eten, en genieten van het zicht en het briesje!
































Daarna opruimen en tijd voor een kleine wandeling in de siq tussen 2 bergen. De chauffeur pikt ons op aan de andere kant en zegt “you may have to go up a bit, not too much” – nja, als er plots rotsblokken van enkele meters hoog onze weg blokkeren weten we het wel! Even later komen we nog een Belgisch koppel met 2 kids tegen ook! We passeren nog enkele natuurlijke bruggen, een prachtige rode duin en rijden naar het kamp voor zonsondergang. Khalid is ook een fotoliefhebber, dus gaan we samen op de rots zitten en de kleuren fotograferen.


 

In het donker zoeken we onze tent – we zijn duidelijk geen echte kampeerders want een zaklamp hebben we niet bij... dan maar met de GSM naar het toilet! Even later kunnen we zien waar ons avondeten klaargemaakt wordt: in een put in de grond, met een hoge zandberg erover!  Uit de put toveren de mannen 2 plateau’s met kip, aardappellen en uien, héérlijk! Het gezelschap aan het buffet is heel internationaal: Italianen, Duitsers maar ook een Mexicaan en een koppel uit New York city!

Na het eten gaan we samen met Khalid op de berg zitten en amuseren we ons met nachtfotografie!

Het wordt wat frisjes dus wij slapen in onze tent, maar de locals verhuizen hun matras naar buiten en slapen onder de duizende sterren!

 

Vrijdag 24 aug – dag 8 – Petra en paardrijden in Wadi Musa

Vandaag gaan we wél vroeg naar Petra, dus om 6u30 zitten we aan het ontbijt, en kwart na 7 staan we terug aan de ingang. We zien Abdullah terug, ditmaal zonder zijn Angela, en gaan opnieuw voor een paardtochtje tot aan de siq met 2 schimmels. Abdullah roept nog dat “he will take good care of us!” maar dus niet voor z’n dieren, want de paarden krijgen meermaals – zonder reden – een klap tegen het hoofd. Ineens beseffen we dat we gisteren een uitzondering te pakken hadden, en dat de meeste dieren hier helaas een triest bestaan hebben. Daarna wil de man ons de rit ook nog aanrekenen omdat dat aanbod niet geldig is op de tweede dag van het ticket. Uiteraard gaan we niet akkoord...

Even later zijn we door de siq gewandeld, en willen we graag op een dromedaris nu het nog kalm is (en er dus goed te onderhandelen valt) dus even later waggelen we door het prachtige Petra! Aan het eind van de zuilengang stappen we af en bezoeken we het museum, dat een beetje tegenvalt gezien de omvang van deze site! Nu is het ook wel duidelijk dat Bart zijn munten vals zijn, gezien ze in betere toestand zijn dan deze in ht museum, haha! Hij blijft ze toch cool vinden.

Tegen de middag willen we terug keren naar de ingang, en dat kan met een ezeltje. Ook daar kunnen we flink afdingen en we maken nog een tussenstop langs enkele shops, waar ik een bedouinenvrouw met haar baby (Ahmed, 9 maand) fotografeer. Ze is zo blij met het resultaat dat ze me uitnodigt in haar tent om thee te drinken, en ze me een ketting van “camelbone” cadeau geeft. We kopen nog iets in haar winkeltje en rijden verder met de ezeltjes. De jonden die meeloopt, slaat ze de hele tijd waarop ik hem vraag om daarmee op te houden: het dier stapt goed vooruit, er is geen reden om hem van de stok te geven! Hij vind mijn vraag duidelijk heel raar maar stopt toch. Wanneer hij onze rit 200m te vroeg stopt en Bart z’n ezeltje weer slaat, maken we hem duidelijk niet tevreden te zijn, en we weigeren dan ook hem een fooi te geven, omdat hij zijn dieren slaat! Hij is niet blij maar we hopen dat er meer toeristen zo gaan reageren, zodat het leven van deze stakkers iets aangenamer wordt.

Bij het verlaten van de siq kunnen we terug te paard, als ik tegen de eigenaar van mijn paard zeg dat ik zelf 3 paarden heb, laat hij me een galopje doen! Bij de uitgang zien we Abdullah opnieuw, wanneer we iets nodig hebben in Wadi Rum moeten we hem zeker bellen!

’s Middags eten we vlakbij het hotel, Bart gaat weer voor een mix en ik eet opnieuw mansaf, de Jordaanse traditionele maaltijd. Heel lekker, maar die van Abdullah z’n mama was nog beter!

Daarna even de blog bijwerken en ons klaarmaken voor opnieuw wat paardrijden!

Na wat zoeken vinden we de stallen van Jezra travel waar we hartelijk ontvangen worden door Jessica! De paarden staan al klaar, Bart rijdt met de prachtige schimmel Arab, en ik krijg de vinnige schimmel Dumber. Bij de galopppades hoef ik hem niets te vragen, hij trekt ook graag een spurtje! Heerlijke paarden, en Bart amuseert zich met zijn gopro! Een schitterende zonsondergang, even fotootjes maken ook en na 2,5 uur komen we bij schemerlicht terug aan de stallen.

Op weg naar het hotel eten we nog iets en worden we uitgenodigd bij een jongeman die tekeningen maakt in het zand en zo’n flesjes verkoopt. Hij trakteert ons op thee en een hapje, en vertelt over zijn passies en dromen. Ik sta soms echt versteld van de Bedouinen en hun enorme gastvrijheid... op een enkeling na zijn deze mensen zo ongeloofelijk vriendelijk! 

Petra: 

Paardrijden bij Jessica en Rami:

Thee en hapjes bij onze vriend, de straatartiest!

 

Donderdag 23 aug – dag 7 – Petra

De nacht deed deugd, we hebben gisteren ook besloten om niet supervroeg naar Petra te gaan, maar iets nachtrust in te halen. We kunnen de dag erna nog vroeg gaan! Het hotel is ok, het ontbijt ook maar duidelijk een klasse lager dan wat we aan de Dode Zee hadden. Ach, we zijn al blij met een goed bed en deftige douche!
 

Eens aangekomen in Petra kopen we ons ticket voor 2 dagen, en vanaf de poort kan je te paard tot aan de ingang van de siq gaan, inbegrepen in de ticketprijs. Uiteraard doen we dat, ook al is dat met een kleed aan, en een zware camera in de hand, niet zo evident. Ik kies voor een leuke schimmelmerrie, met bijhorende knappe eigenaar! Hij vertelt ons onderweg ook dat we op een andere manier naar boven kunnen,via de ‘Indiana Jones route’ en dus ook te paard, en we boven hele mooie views krijgen op een stuk van de site. We onderhandelen over de prijs en betalen uiteindelijk slechts de helft, en we zijn vertrokken! De paardjes zijn heel sterk en lenig, en ik verschiet met welk gemak ze over dit lastige terrein omhoog klimmen. Mijn merrie heet Angela, is 5 en is een maand geleden moeder geworden. Onderweg stappen we enkele keren af om de paardjes te sparen, en boven gekomen krijgen we inderdaad een prachtig zicht!

 

 

 

Na een lekkere thee laat Bart zich nog ‘echte oude Romeinse munten uit Petra’ verkopen (fake volgens mij) en dan stelt Abdullah (mijn begeleider) voor om deze avond ook iets te doen: hij zal ons een mooie zonsondergang tonen in Little Petra en daarna kunnen we een traditionele bedoeinen-maaltijd eten, met brood, rijst, schapenyoghurt en kip/lam – te eten met de handen. Dat lijkt me een heel leuk voorstel en veel aangenamer dan een hotelresto, dus we stemmen in, en spreken af aan de poort ’s avonds.  We eten onze pic-nic boven op de berg met een zalig zicht!

 

Daarna starten we onze weg naar beneden, en komen we langs een bedoeinen-mevrouw waar we souvenirs kopen, en ze toont ons ‘a longer but very nice road with beautiful colors!’ Ze heeft ook gelijk, zelfs de gewone rotsen zijn hier kunstwerken! Bij één van de monumenten adopteren we opnieuw een poes, deze heeft kittens en is scheel van de honger en dorst. 
































Net wanneer we denken verlogen gelopen te zijn, zien we in de verte opnieuw een prachtige gevel, en we komen al snel op de hoofdstraat van Petra. Daar ontmoeten we – hoe toevallig – terug onze Italiaanse vrienden!

 

 

 

We trekken samen naar de uitgang en snakken naar een douche! Na opgefrist te zijn gaan we opnieuw naar Petra, op zoek naar Abdullah! Het duurt even voor we hem vinden, hij heeft zich bedoeinen-stijl gekleed maar we zijn nog op tijd voor de zonsondergang: hij gaat rijden (en vliegt nogal vooruit, Jordan-style!) De zonsondergang is echt prachtig, en daarna is het tijd voor de maaltijd – ik dacht dat het in een tent zou zijn maar we kamperen tussen 2 bergen. De maaltijd is home-made door de mama van Abdullah en echt heerlijk! We adopteren vanavond weer beestjes, deze keer geen katten maar 5 puppies! Wat een zalige hondjes, zo erg dat deze dieren geen baasje hebben. Ik heb ze een hele fles water gevoerd, ze waren echt uitgedroogd... na de thee ruimen we alles op en aan ons hotel nemen we afscheid van onze vriend met een “see you tomorrow my friend!” Dit was absoluut zeker het origineelste verjaardagsdiner dat ik ooit heb gehad J