De nacht deed deugd, we hebben gisteren ook besloten
om niet supervroeg naar Petra te gaan, maar iets nachtrust in te halen. We
kunnen de dag erna nog vroeg gaan! Het hotel is ok, het ontbijt ook maar
duidelijk een klasse lager dan wat we aan de Dode Zee hadden. Ach, we zijn al
blij met een goed bed en deftige douche!
Eens aangekomen in Petra kopen we ons ticket voor 2
dagen, en vanaf de poort kan je te paard tot aan de ingang van de siq gaan,
inbegrepen in de ticketprijs. Uiteraard doen we dat, ook al is dat met een
kleed aan, en een zware camera in de hand, niet zo evident. Ik kies voor een
leuke schimmelmerrie, met bijhorende knappe eigenaar! Hij vertelt ons onderweg
ook dat we op een andere manier naar boven kunnen,via de ‘Indiana Jones route’
en dus ook te paard, en we boven hele mooie views krijgen op een stuk van de
site. We onderhandelen over de prijs en betalen uiteindelijk slechts de helft,
en we zijn vertrokken! De paardjes zijn heel sterk en lenig, en ik verschiet
met welk gemak ze over dit lastige terrein omhoog klimmen. Mijn merrie heet
Angela, is 5 en is een maand geleden moeder geworden. Onderweg stappen we
enkele keren af om de paardjes te sparen, en boven gekomen krijgen we inderdaad
een prachtig zicht!
Na een lekkere thee laat Bart zich nog ‘echte oude Romeinse
munten uit Petra’ verkopen (fake volgens mij) en dan stelt Abdullah (mijn
begeleider) voor om deze avond ook iets te doen: hij zal ons een mooie
zonsondergang tonen in Little Petra en daarna kunnen we een traditionele
bedoeinen-maaltijd eten, met brood, rijst, schapenyoghurt en kip/lam – te eten
met de handen. Dat lijkt me een heel leuk voorstel en veel aangenamer dan een
hotelresto, dus we stemmen in, en spreken af aan de poort ’s avonds. We eten onze pic-nic boven op de berg met een
zalig zicht!
Daarna starten we onze weg naar beneden, en komen we langs een bedoeinen-mevrouw waar we souvenirs kopen, en ze toont ons ‘a longer but very nice road with beautiful colors!’ Ze heeft ook gelijk, zelfs de gewone rotsen zijn hier kunstwerken! Bij één van de monumenten adopteren we opnieuw een poes, deze heeft kittens en is scheel van de honger en dorst.
Net wanneer we denken verlogen gelopen te zijn, zien we in de verte opnieuw een prachtige gevel, en we komen al snel op de hoofdstraat van Petra. Daar ontmoeten we – hoe toevallig – terug onze Italiaanse vrienden!
We trekken samen naar de uitgang en snakken naar een douche! Na opgefrist te zijn gaan we opnieuw naar Petra, op zoek naar Abdullah! Het duurt even voor we hem vinden, hij heeft zich bedoeinen-stijl gekleed maar we zijn nog op tijd voor de zonsondergang: hij gaat rijden (en vliegt nogal vooruit, Jordan-style!) De zonsondergang is echt prachtig, en daarna is het tijd voor de maaltijd – ik dacht dat het in een tent zou zijn maar we kamperen tussen 2 bergen. De maaltijd is home-made door de mama van Abdullah en echt heerlijk! We adopteren vanavond weer beestjes, deze keer geen katten maar 5 puppies! Wat een zalige hondjes, zo erg dat deze dieren geen baasje hebben. Ik heb ze een hele fles water gevoerd, ze waren echt uitgedroogd... na de thee ruimen we alles op en aan ons hotel nemen we afscheid van onze vriend met een “see you tomorrow my friend!” Dit was absoluut zeker het origineelste verjaardagsdiner dat ik ooit heb gehad J
Daarna starten we onze weg naar beneden, en komen we langs een bedoeinen-mevrouw waar we souvenirs kopen, en ze toont ons ‘a longer but very nice road with beautiful colors!’ Ze heeft ook gelijk, zelfs de gewone rotsen zijn hier kunstwerken! Bij één van de monumenten adopteren we opnieuw een poes, deze heeft kittens en is scheel van de honger en dorst.
Net wanneer we denken verlogen gelopen te zijn, zien we in de verte opnieuw een prachtige gevel, en we komen al snel op de hoofdstraat van Petra. Daar ontmoeten we – hoe toevallig – terug onze Italiaanse vrienden!
We trekken samen naar de uitgang en snakken naar een douche! Na opgefrist te zijn gaan we opnieuw naar Petra, op zoek naar Abdullah! Het duurt even voor we hem vinden, hij heeft zich bedoeinen-stijl gekleed maar we zijn nog op tijd voor de zonsondergang: hij gaat rijden (en vliegt nogal vooruit, Jordan-style!) De zonsondergang is echt prachtig, en daarna is het tijd voor de maaltijd – ik dacht dat het in een tent zou zijn maar we kamperen tussen 2 bergen. De maaltijd is home-made door de mama van Abdullah en echt heerlijk! We adopteren vanavond weer beestjes, deze keer geen katten maar 5 puppies! Wat een zalige hondjes, zo erg dat deze dieren geen baasje hebben. Ik heb ze een hele fles water gevoerd, ze waren echt uitgedroogd... na de thee ruimen we alles op en aan ons hotel nemen we afscheid van onze vriend met een “see you tomorrow my friend!” Dit was absoluut zeker het origineelste verjaardagsdiner dat ik ooit heb gehad J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten