Het ontbijt in Al Waleed was een teleurstelling: er was bijna niks meer
over (en we waren écht niet laat) dus werd het ongeveer “pita met kaas en ei”.
Even later gaan we tanken om de hoek, en vertrekken we met onze ‘sunny’ nissan,
richting Syrische grens! Je kan hier maar beter de weg weten, want op borden
moet je niet rekenen. Ik ben blij dat ik thuis plannetjes heb afgedrukt en we
meteen de goeie weg hebben. We checken toch nog eens door het onderweg te vragen,
want Bart heeft bijna een “help er is geen GPS!”-aanval! We komen er ook snel
achter dat veel mensen geen Engels begrijpen dus het is een beetje behelpen!
Eens aangekomen in Jerash moeten we even zoeken naar de ingang van de
site. Het zweet loopt nu al langs onze rug... er staat ons nog wat te wachten
dus!
We wilden heel graag naar de chariot races in de oude hippodroom, maar
dat is buiten ramadan gerekend! Geen races vandaag... en tijdens Eid
waarschijnlijk ook niet. Jammer!
De site van Jerash is verder wel erg mooi om zien, en ik heb er al mijn
eerste souvenirtjes gekocht ook! Wanneer je deze site (en ook die van Palmyra
in Syrië) gezien hebt, vraag je je af wat mensen nog in Griekenland gaan
doen...
We eten ’s middags buffet op de site zelf, en vertrekken dan naar Ajloun om het kasteel te bezoeken. Ook hier is het wat zoeken, gelukkig kan je zo’n kasteel van ver zien staan! We betalen daar ook een gids en dit blijkt een professor archeologie op rust! De man heeft oa. 16 jaar archeologie gedoceerd aan Harvard university, en was erbij toen ze opgravingen deden in Ajloun castle. Hij weet elk schietgat, zelfs elke rioolpijp liggen dus we konden geen betere geschiedenisles krijgen!
Hierna rijden we naar Ajloun nature reserve, waar we een leuke chalet krijgen! Het avondeten wordt hier – heel vreemd – geserveerd in de meeting room... terwijl er een dakterras is met zicht op de bergen en het reservaat. Uit beleefdheid eten we snelsnel ons bord leeg en nemen we het dessert mee naar boven, waar we nog de zonsondergang zien! Op hetzelfde moment nemen 2 Jordaanse families hun intrek op het terras, vader steekt al de barbeque aan en wanneer even later de minaretten “Allah akbar!” zingen start voor hen Eid! Wij gaan nog even wat drank en snacks kopen in Ajloun en installeren ons dan op ons buitenterrasje. We hebben ondertussen ook een kat geadopteerd, die mee binnen in het chalet komt, aan onze voeten ligt te slapen en dolblij is met wat streeltjes. Even later komt de Jordaanse man ons nog trakteren op een biertje, en we wensen hem prettige feestdagen toe! Het is echt waar, de mensen in Jordanië zijn ontzettend vriendelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten