Dag 15: Waterberg platteau - Otjiwarongo

Na een ontbijt-met-view samen met Tiaan en de jarige Mandy, nemen we afscheid en vertrekken we richting Waterberg platteau. We verblijven in Otjiwarongo, in de Frans Indongo Lodge. Onderweg komen we regelmatig ijzeren tonnen tegen waarin men hout aan het verbranden is en zo barbeque-kolen maakt, en hier een daar een mini-tornado, heel eigenaardig om zien! We gaan eerst langs Otjiwarongo, op zoek naar de crocodile farm maar we rijden een straatje te vroeg naar links waardoor we ineens in het echte Afrika rijden: een buitenwijk met barber shops en andere “winkeltjes”… we voelen ons hier toch niet helemaal veilig en vinden even later snel de crocodile farm. Op de lodge werden we twee keer voorzichtig gewaarschuwd over het einddoel van deze crocs: handtassen en broeksriemen. Blijkbaar willen veel toeristen dan niet meer langs gaan als ze dat horen, een beetje hypocriet als je dan ’s avonds de gemsbok opeet die je een paar uur ervoor nog stond te fotograferen… bij ons thuis worden koeien toch ook gekweekt om ze op te eten?
We krijgen een rondleiding en weten ondertussen alles over de nijlkrokodil, en hopen dat ze snel een kaaimanmannetje kunnen vinden voor het eenzame vrouwtje dat daar nu helemaal alleen kippetjes moet verslinden. De grote mannetjes zijn echt indrukwekkend, en af en toe reageert een vrouwtje fel als we dicht bij haar ‘nest’ komen maar verder zijn ze vooral loom en het valt me op dat ze niet eens blinken met hun ogen! De baby-crocs krijgen biefstuk en we zien beestjes een stuk ter grootte van hun eigen hoofd doorslikken – ze bijten dus niet, slikken gewoon alles door. De grote dieren krijgen slechts 1 keer per week te eten. In het kantoortje krijgen we nog rariteiten te zien: een embryo van een croc met 2 staarten en eentje van een tweeling, en een foto van een croc zonder staart. Ik vraag nog “so it died?” en krijg als antwoord “yeah it died, we shot it” – dat is duidelijk, een handtas zonder oor dan maar?
Terug op de lodge is het tijd voor een gamedrive: Bart wou er al lang eentje doen zodat hij ook eens kon fotograferen zonder te hoeven rijden, en ze hebben op de lodge ook neushoorns. Het werd al snel duidelijk dat de tien Duitsers waarmee we samen reden hier hun eerste dag hadden want ze fotografeerden heel enthousiast de termietenheuvels.
Verder vond ik de game drive maar niks: we reden met een gele truck die zoveel lawaai maakte dat ik de rondrit al snel de “running asses tour” doopte. Het enige dier waarvan we het hoofd hebben gezien was een landschildpad, en dan nog niet omdat ze te traag was maar omdat de chauffeur uitstapte en haam in de goeie richting plaatste. Gelukkig hadden we naast de deskundige gids, ook bomma Wikipedia mee: een bejaarde Duitse vrouw die vast vroeger in het onderwijs stond, en nu nog iedereen de les spelde en constant de gids onderbrak “want die spreekt Engels en wij zijn toch Duits?”. Het eind van de tour was wel interessant: de neushoorns! Twee moeders elk met hun jong, eentje van een jaar en eentje van een paar maand. Die kleine was echt superschattig!
Daarna terug genieten van de waterput aan de lodge en onze leuke chalet – het avondeten was deze keer een elandsteak. Héél lekker - niks dan lof over deze lodge en zijn hulpvaardige medewerkers!

** foto's volgen! **