Dag 7: Swakopmund

Na een deugddoend ontbijt nemen we afscheid van Karen – Colin hebben we helaas niet meer gezien, we hadden hem graag nog bedankt om ons zijn kantoor en internet (via satelliet) te laten gebruiken, en zijn grenzeloze gastvrijheid. Misschien leest hij het ooit wel: “lekker!” - Opnieuw een lang stuk hobbelen over gravel vandaag, een eerste tussenstop in Solitaire waar een leuke verzameling autowrakken ons toelacht. Even later middenin de Namib desert (het zou de oudste woestijn ter wereld zijn, hoe meet je zoiets vraag ik me dan af?) onze lunchpakketten van Desert Homestead verorberen en weer verder. De landschappen hier zijn echt vreemd: zowel voor je, achter je, link en rechts zie je enkel zand, tot aan de horizon… één grote zandbak dus, met middenin autosporen die de weg moeten voorstellen, en dit tientallen kilometers na elkaar. Het waait ook behoorlijk waardoor het niet zo warm aanvoelt. Hoe verder we Walvis Baai naderen ,hoe erger de wind… en vlak voor de kust moeten we constateren dat volledige duinen ineens aan het verhuizen zijn over de weg! Wat ook bizar is: het zand blinkt hier, precies of er gouddeeltjes inzitten!
We kieken vlug wat flamingo’s vanuit de auto, want buiten stappen met een reflex is echt op problemen vragen nu. Dan maar doorrijden naar Swakopmund, waar we eerst op zoek gaan naar een adres dat we van Colin hebben (alweer bedankt!) en waar mensen wonen ‘die iets van foto kennen’. Het probleem in het kort schetsen: onze grote telelens weigert al enkele dagen dienst, hij maakt enkel nog onscherpe foto’s en laat dat nu net niet de bedoeling zijn… enkele liters stresszweet later vinden we het adres en bij testen blijkt het ding ineens wel weer te werken: de autofocus was ook even op vakantie precies… wel een pak van ons hart want we moeten nog naar Etosha! Fingers crossed dat hij het blijft doen nu!
Op zoek naar Sea breeze Guesthousen dan maar, waar we opnieuw hartelijk ontvangen worden. De gastvrouw regelt ons meteen een restaurant-met-zeezicht voor vanavond, en boekt onze dolfijncruise voor morgen: handig! We moeten ook vaak lachen met haar typisch Afrikaanse uitdrukkingen: “neem daar dan het hijsbakkie omhoog” bijvoorbeeld.
Het eten in The Wreck was overigens superlekker, en de locatie is fantastisch: een absolute aanrader!

Solitaire:


De zandstorm in Walvisbay: